Της Ξένιας Οικονομίδου*
Στον τομέα της ισότητας έχουν γίνει πολλά σε σχέση με το παρελθόν, αλλά δυστυχώς δεν είναι αρκετά σε σχέση με όσα η κοινωνία έχει ανάγκη. Σήμερα ακόμη υπάρχει άνιση αμοιβή για ίση εργασία, άνιση κατανομή του πλούτου ανάμεσα στα φύλα, αδικίες στην εργασία και ιδίως στις προσλήψεις λόγω φύλου, σπανιότερες προαγωγές των γυναικών σε διευθυντικές θέσεις, άνιση κατανομή των εργασιών μέσα στο σπίτι, επιβάρυνση μόνο των γυναικών με την επιπλέον φροντίδα παιδιών και ηλικιωμένων, προκαταλήψεις και στερεότυπα σχετικά με τις ικανότητες των γυναικών, αποκλεισμοί και διακρίσεις σε όλους σχεδόν τους επαγγελματικούς χώρους και τους κοινωνικούς τομείς. Επιπλέον ο σεξισμός εκτείνεται από ένα άνοστο αστείο μέχρι την προσβολή της γενετήσιας αξιοπρέπειας των γυναικών και τον βιασμό.
Φέτος όσο ποτέ άλλοτε ξεκίνησε και στη χώρα μας μία διαρκής- ελπίζουμε- διεργασία, ώστε να τονιστεί το τεράστιο πρόβλημα της ανισότητας των φύλων και της κάθε μορφής κακοποίησης που υφίστανται οι γυναίκες από τον στενό τους κυρίως κύκλο και από άτομα «υπεράνω υποψίας»: πατέρα, αδελφό, ιερωμένο, βουλευτή, προπονητή, σκηνοθέτη, εργοδότη κλπ.
Ο αγώνας για τερματισμό της αδικίας, της εκμετάλλευσης, των παρενοχλήσεων, των εξευτελισμών, των κακοποιήσεων και όλων των άλλων μορφών βίας που βιώνουν οι γυναίκες λόγω του φύλου τους πρέπει να συνεχιστεί με δυναμικότερα μέτρα, μέχρις ότου εξαλειφθούν όλες οι κακοποιητικές συμπεριφορές και εδραιωθεί η πραγματική ισότητα των φύλων στον κόσμο.
Ο λόγος της ανισότητας αυτής είναι ότι ζούμε σε πατριαρχικές κοινωνίες. Τα αγόρια μεγαλώνουν με νοοτροπίες του προηγούμενου αιώνα και πιστεύουν ότι οι γυναίκες είναι όχι μόνο κατώτερες, αλλά ότι γεννήθηκαν για να τους υπηρετούν. Το πατριαρχικό μοντέλο είναι πολύ βαθιά ριζωμένο και εξαπλωμένο σε όλους τους τομείς της κοινωνίας και κυρίως στις πιο ανώριμες κοινωνίες, όπως είναι δυστυχώς και η δική μας. Δεν παραλείπουμε να καταλογίσουμε ευθύνες στις μητέρες, οι οποίες είναι και αυτές θύματα του πατριαρχικού μοντέλου. Χειραγωγήθηκαν με αυτά τα πρότυπα, αλλά στον εικοστό πρώτο αιώνα, με όλη την πληροφόρηση και την τεχνολογική εξέλιξη, δεν αναγνωρίζουμε δικαιολογίες και ελαφρυντικά σε καμία και κανέναν. Η αναπαραγωγή συμπεριφορών από οποιονδήποτε είναι επιβλαβής και καταδικαστέα, καθώς καλλιεργεί το έδαφος για την αδικία. Όταν υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι θεωρούν τους εαυτούς τους ανώτερους από κάποιους άλλους, τότε η βία και η άνιση μεταχείριση θα συνεχίσουν να υπάρχουν.
Για να κατακτήσουμε την ισότητα πρέπει να καταπολεμήσουμε τις βαθιά ριζωμένες αντιλήψεις και νοοτροπίες μέσω της διαπαιδαγώγησης, της καλλιέργειας και, γιατί όχι, και της επιβολής.
Εμείς, οι γυναίκες της Κύπρου, ζητούμε την ποινικοποίηση της λεκτικής, της σωματικής, της ψυχικής και της οικονομικής βίας και την άμεση, απερίφραστη και αυστηρή καταδίκη κάθε ενόχου, από όποιον πολιτικό ή κοινωνικό χώρο ή θεσμό και αν προέρχεται. Ζητούμε νομική αρωγή, δικαστική προστασία, αποζημιώσεις και κάθε είδους υποστήριξη.
Ζητούμε να αναγνωριστούν στο σύστημα δικαίου μας όλες οι μορφές βίας (λεκτική, σωματική, ψυχολογική) ως εγκληματικές πράξεις. Να μπορεί κανείς να καταγγέλλει και να βρίσκει το δίκιό του. Η Πολιτεία να καταδικάζει αμέσως παρόμοιες πράξεις και να παίρνει ξεκάθαρη θέση υπέρ των θυμάτων, από τον Αρχιεπίσκοπο και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας έως τον κάθε δημόσιο αξιωματούχο και αστυνομικό. Ζητούμε σεβασμό και παραδειγματική τιμωρία των εγκληματιών!
*Η Ξένια Οικονομίδου είναι Συντονίστρια Επικοινωνίας και Προβολής στο “Νέο Κύμα – Η Άλλη Κύπρος”.
