Είμαι ευγνώμων στην ΠΑΣΥΚΙ για την απάντησή της στο άρθρο μου, έστω κι αν η ανακοίνωσή της είναι κενή περιεχομένου. Μου δίνει έτσι την ευκαιρία να επανέλθω και να επεκταθώ. Η ανακοίνωση αναπαράγει αποσπάσματα από το άρθρο μου. Τους ευχαριστώ. Αν απαντούσαν κιόλας στους ισχυρισμούς μου θα ήταν υπέροχα.
Τους επέκρινα ότι συντηρούν ένα καθεστώς μετριοκρατίας στα δημόσια νοσοκομεία της χώρας, το οποίο απέτρεψε διεθνώς καταξιωμένους καθηγητές της Ιατρικής Σχολής να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στα δημόσια νοσοκομεία. Τι απαντούν; Τίποτα! Η μάλλον όχι, θεωρούν ότι «προσβάλλω» τον εαυτό μου και το ακαδημαϊκό ίδρυμα στο οποίο εργάζομαι. Συγγνώμη; Έμαθαν ποτέ βασικές αρχές λογικής; Όταν επικρίνεις κάποιον για το Χ κι αυτός σου απαντά για το Ψ, μάλλον είναι βαθιά συγχυσμένος.
Τους επέκρινα ότι αποτέλεσαν τη θεσμική τροχοπέδη στη δημιουργία πανεπιστημιακού νοσοκομείου στην Κύπρο. Τι απαντούν; Ότι δεν κατονομάζω, λέει, κι άλλους «υπεύθυνους» γι’ αυτό! Δεν πρόσεξαν οι μετριοκράτες ότι ένας κύριος στόχος των επικρίσεών μου ήταν οι πολιτικοί και ο στρεβλός τρόπος με τον οποίο αντιλαμβάνονται το δημόσιο συμφέρον;
Αλλά ας υποθέσουμε ότι διακατέχομαι από μένος κατά της ΠΑΣΥΚΙ και παραβλέπω τους λοιπούς υπεύθυνους. Ακόμη και τότε, ως θιγόμενοι, δεν θα πρέπει να απαντήσουν στις συγκεκριμένες αιτιάσεις που τους καταλογίζω, ανεξάρτητα με το τι λέω ή δεν λέω για τους άλλους υπεύθυνους; Το γεγονός ότι υπήρχαν κι άλλοι υπεύθυνοι για τη μη δημιουργία πανεπιστημιακού νοσοκομείου δεν σημαίνει ότι ο συγκεκριμένος υπεύθυνος (η ΠΑΣΥΚΙ) απαλλάσσεται. Στοιχειώδες αγαπητέ Γουότσον!
Μήπως, όμως, δεν είναι τόσο ότι η ΠΑΣΥΚΙ έχει πάρει διαζύγιο από τη λογική όσο ότι αντιλαμβάνεται ότι δεν μπορεί να αντιπαρατεθεί δημοσίως με ισχυρά επιχειρήματα, οπότε παριστάνει ότι δεν καταλαβαίνει; Όταν δεν θες να παίξεις, ρίχνεις την μπάλα στην εξέδρα.
Επανέρχομαι στο κύριο θέμα του αρχικού μου άρθρου. Επέτρεψέ μου να επεκταθώ αγαπητέ αναγνώστη. Ως φορολογούμενος πολίτης αυτού του τόπου είσαι ο μεγάλος χαμένος από την ανυπαρξία πανεπιστημιακού νοσοκομείου στον τόπο μας, μολονότι διαθέτουμε μια διεθνών προδιαγραφών Ιατρική Σχολή στο Πανεπιστήμιο Κύπρου.
Ξαναρωτώ: υπάρχουν γιατροί στα κρατικά νοσηλευτήρια που αποφοίτησαν από ιατρικές σχολές, οι οποίες δεν αναγνωρίζονται από υγειονομικά προηγμένες χώρες της Ευρώπης; Αν υπάρχουν τέτοιοι γιατροί, είναι η ΠΑΣΥΚΙ έτοιμη να ζητήσει από τον Παγκύπριο Ιατρικό Σύλλογο να τους διαγράψει από το μητρώο του; Το γεγονός ότι αυτοί οι γιατροί είναι μια μικρή μειοψηφία, δεν σημαίνει ότι μπορεί η συντεχνία να τους καλύπτει και, με αυτό τον τρόπο, να εκθέτει το σύνολο των γιατρών των κρατικών νοσηλευτηρίων, η πλειοψηφία των οποίων δίνει καθημερινή μάχη για προσφορά στον ασθενή συμπολίτη μας.
Διαισθάνομαι την απάντηση: «Μα τους αναγνώρισε η Κυπριακή Δημοκρατία». Αυτό μας φέρνει στο κομβικό θέμα του τρόπου λειτουργίας του πολιτικού συστήματος, για τον οποίο κάθε αξιοπρεπής πολίτης ντρέπεται –πελατειακές σχέσεις, διαπλοκή, κομματικές συναλλαγές. Ένα τέτοιο σύστημα παράγει, στην καλύτερη περίπτωση, μετριοκρατία, στη χειρότερη ανικανότητα και φαυλότητα. Το είδαμε με τον Συνεργατισμό, με το «κούρεμα», με το Μαρί, με τις Κυπριακές Αερογραμμές, και τόσα άλλα.
Γιατί αναφέρθηκα στην ΠΑΣΥΚΙ και όχι σε άλλη συντεχνία γιατρών; Όχι τυχαία. Οι άλλες συντεχνίες, αν και αρνητικές στη δημιουργία πανεπιστημιακού νοσοκομείου, άφηναν μια μικρή χαραμάδα συνεννόησης. Η ΠΑΣΥΚΙ όχι.
Από την πρώτη στιγμή, η ΠΑΣΥΚΙ τάχθηκε σφόδρα εναντίον της δημιουργίας πανεπιστημιακών κλινικών με βάση τις διεθνώς άριστες πρακτικές. Κάποια στιγμή, μάλιστα, ήθελαν όλοι να γίνουν Καθηγητές Ιατρικής (ναι σωστά διαβάσατε)! Υπάρχουν πολλές αναφορές στον Τύπο, που καταδεικνύουν ότι η μοναδική έγνοια της συντεχνίας ήταν να διαφυλάξει τον έλεγχο των κλινικών και μάλιστα να τις ονομάσουν «πανεπιστημιακές κλινικές».
Η μόνη λύση που δέχθηκε η ΠΑΣΥΚΙ στις διαπραγματεύσεις με το Υπουργείο Υγείας και το Πανεπιστήμιο Κύπρου το 2016 ήταν να διατηρήσουν οι κρατικοί γιατροί που διευθύνουν κλινικές τη διεύθυνση και την ευθύνη για τα κλινικά θέματα, ενώ οι πανεπιστημιακοί γιατροί να ενταχθούν μεν στις κλινικές αλλά θα διευθύνουν μόνο θέματα έρευνας και εκπαίδευσης (δείτε τις εφημερίδες της 25/10/2016). Με άλλα λόγια, η ΠΑΣΥΚΙ ήθελε έναν καθηγητή της Ιατρικής να εργάζεται υπό τη διοίκηση ενός κρατικού γιατρού!
Αυτό δεν γίνεται σε κανένα πανεπιστημιακό νοσοκομείο στον υγειονομικά προηγμένο κόσμο. Επαναλαμβάνω: σε κανένα. Για να αντιληφθείτε πόσο γελοία είναι μια τέτοια διευθέτηση, υπήρχε το ενδεχόμενο το πτυχίο ενός τέτοιου διευθυντή κλινικής να μην αναγνωρίζεται από καμία άλλη ευρωπαϊκή χώρα!
Λίγο αργότερα, μπήκε στο τραπέζι και η δυνατότητα συνύπαρξης διπλών κλινικών, δηλαδή κρατικών και πανεπιστημιακών στο ίδιο νοσοκομείο. Κάποιοι συντεχνιακοί πέραν της ΠΑΣΥΚΙ αποδέχθηκαν την ιδέα. Προσέξτε τη σπατάλη αλλά και τη σύγχυση που θα προκαλούσε αυτή η διευθέτηση. Επειδή μια οργανωμένη ομάδα αντιδρά σε κάτι που είναι για το κοινό καλό, θα πρέπει το κράτος, για να την κατευνάσει, να σπαταλά χρήματα δημιουργώντας διπλές κλινικές! Κι αυτό παγκόσμια πρωτοτυπία! Οι συντεχνίες ζήτησαν, μάλιστα, οι ασθενείς να μην έχουν επιλογή ανάμεσα στις κρατικές και τις πανεπιστημιακές κλινικές. Ήθελαν να κατανέμονται οι ασθενείς με τυχαίο τρόπο. Μαντέψτε γιατί…
Το Πανεπιστήμιο Κύπρου, προκειμένου να διασφαλίσει την εκπαίδευση των φοιτητών του, εκβιάστηκε ουσιαστικά να συναινέσει σε τέτοιες απαράδεκτες διευθετήσεις. Παρ’ όλα αυτά, μετά από πολλές αντιδράσεις και την πολεμική που αντιμετωπίσαμε, καταφέραμε τελικά να καταλήξουμε σε μια υποφερτή προσωρινή συμφωνία το 2017. Από τότε εκκρεμεί η ψήφιση του σχετικού νομοσχεδίου. Μαντέψτε γιατί…
Όλα αυτά που αναφέρω εδώ τα γνωρίζουν πολύ καλά αξιωματούχοι του ΠΚ, το Υπουργείο Υγείας, οι Συντεχνίες, καθώς και πολλοί κρατικοί λειτουργοί που συμμετείχαν στις διαπραγματεύσεις. Δεν κοινοποιώ μυστικά. Δίνω στη δημοσιότητα μερικές μόνο όψεις του παρασκηνίου, έτσι ώστε να γνωρίζει ο Κύπριος πολίτης γιατί δεν έχει ακόμη προηγμένη δημόσια υγεία (την αξία της οποίας είδαμε όλοι τώρα στην κρίση του κορωνοϊού), γιατί δεν έχει ακόμη πανεπιστημιακό νοσοκομείο.
Αποδέχεται Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο;
Θα τελειώσω με μιαν απλή ερώτηση: Αποδέχεται η ΠΑΣΥΚΙ, άνευ όρων και αστερίσκων, χωρίς «ναι μεν αλλά», τη δημιουργία Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου στα πρότυπα των προηγμένων υγειονομικά ευρωπαϊκών χωρών; Ας επιλέξει ποιο μοντέλο ποιας ευρωπαϊκής χώρας θέλει και είμαι σίγουρος ότι το ΠΚ θα το αποδεχθεί.
Αν το αποδέχεται, τα πράγματα είναι πολύ απλά. Να αντιγράψουμε το νομοθετικό πλαίσιο μιας χώρας της επιλογής τους, να ψηφισθεί στη Βουλή, και να προσχωρήσει πάραυτα η εφαρμογή του.
Τέλος, επιτρέψετέ μου να επισημάνω ότι η ιδιοτέλεια της ΠΑΣΥΚΙ στην υπεράσπιση των συντεχνιακών συμφερόντων της συμβαδίζει με τη βαθιά ανελεύθερη νοοτροπία της. Όταν επικρίνεται, απειλεί με προσφυγή στα δικαστήρια. Όταν την ξεμπροστιάζεις, θέλει να σε φιμώσει δικαστικά. Αν η Κύπρος ήταν η Ρωσία του Πούτιν ή η Ουγγαρία του Ορμπάν, ίσως οι απειλές τους να έπιαναν τόπο. Έλα όμως που δεν είναι! Όχι μόνο δεν θα κρατήσω το στόμα μου κλειστό αλλά τους προκαλώ να κινηθούν δικαστικά εναντίον μου. Θα μου δώσουν μια χρυσή ευκαιρία για «δημοσιότητα», όπως λένε οι ίδιοι!
*Ο Κωνσταντίνος Χριστοφίδης είναι Καθηγητής Φυσικής στο Πανεπιστήμιο Κύπρου και
Γενικός Συντονιστής του “Νέο Κύμα – Η Άλλη Κύπρος”.
