Του Κωνσταντίνου Χριστοφίδη*
Η σύντομη ιστορία της Κυπριακής Δημοκρατίας δεν είναι μόνο μια ιστορία χαμένων ευκαιριών. Είναι δυστυχώς και μια ιστορία σκανδάλων, διαφθοράς από το πολιτικο-κομματικό σύστημα που βρέθηκε να μας κυβερνά, θεωρώντας την Κύπρο ιδιοκτησία του.
Λίγο μετά το ’60, με την ίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, όλοι ακούγαμε για κάποιους που μπήκαν ορμητικά στη δημόσια υπηρεσία, χρησιμοποιώντας την σχεδόν σας λάφυρο. Λίγο αργότερο, ακολούθησε το σκάνδαλο του Συνεργατισμού με την υπόθεση Αζίνα και εκείνες τις ημέρες, ο τότε διευθυντής των Κυπριακών Αερογραμμών, το είχε σκάσει νύχτα.
Φθάσαμε στο πραξικόπημα και τον πόλεμο. Μας υποσχέθηκαν ίση κατανομή βαρών και, τελικά, επιτήδειοι καταβρόχθιζαν μέρος της ξένης βοήθεια που έφθανε για τους πρόσφυγες. Ποτέ δεν εξετάστηκαν οι καταγγελίες.
Ακολούθησε το μεγάλο πλιάτσικο των τουρκοκυπριακών περιουσιών. Αξιωματούχοι του κράτους, πολιτικοί και αρχηγοί κομμάτων μοιράστηκαν οικόπεδα-φιλέτα και σπίτια. «Μα εγώ πήρα μόνο ένα μικρό σπιτάκι», μας έλεγε κάποιος αρχηγός τελευταίως και μάλιστα πήρε και τα κανάλια, για να δείξει διά του λόγου το αληθές. Λες και αυτό ήταν το θέμα, το μέγεθος και όχι η ίδια η πράξη.
Ταυτόχρονα, η εκκλησιαστική περιουσία, μεγάλο μέρος της οποίας αποκτήθηκε από δωρεές φτωχών μεροκαματιάρηδων, μοιραζόταν στους κοντινούς των ιεραρχών και των παπάδων χωρίς σταματημό. Αδέλφια, ξαδέλφια και συγγενείς αρχιεπισκόπων και επισκόπων έγιναν ζάμπλουτοι με τις περιουσίες που έχασαν οι ελληνοκύπριοι επί τουρκοκρατίας.
Ακολούθησε το σκάνδαλο της ΞΕΚΤΕ και, βέβαια, οι υπαίτιοι συνέχισαν να κυβερνούν χωρίς να νοιάζονται. Ήταν οι εποχές που μοιράζονταν άδειες ταξί “T” και άδειες “Z” για μερικούς οικογενειακούς ψήφους. Μοίραζαν με τον πιο σκανδαλώδη τρόπο κρατική περιουσία. Θα πει κανείς ότι όλα αυτά τα προσπεράσαμε. Δυστυχώς όχι. Ας κοιτάξει κανείς πώς δίνονται οι άδειες για τα αιολικά πάρκα σήμερα.
Υπουργοί, σε τότε νευραλγικά πόστα, έγιναν ξαφνικά εκατομμυριούχοι και σήμερα κάνουν τους ντιβέλοπερς και μοιράζουν διαβατήρια στους λεγόμενους επενδυτές. Τα ονόματά τους φιγουράρουν στους αυτοκινητόδρομους και εμείς απλά θυμόμαστε αμυδρά και σιωπηλά τις απάτες.
Οι λεγόμενες επιτροπές της ΕΔΥ από το ‘63 και μετά διορίζουν τους γόνους και απογόνους τους μέσα από μια διαρκή ρουσφετολογία ανάμεσα στο πολιτικο-κομματικό σύστημα και την εκλογική πελατεία.
Τα χρόνια που ακολούθησαν, το χρήμα στα κόμματα κυλούσε άφθονο, πότε από τις αραβικές χώρες και πότε από την τότε Σοβιετική Ένωση αλλά και από τη Δύση.
Άνθρωποι από την πολεοδομία πλούτιζαν με “περίεργο” τρόπο. Υπάλληλοι των κτηματολογίων βρέθηκαν ξαφνικά με τεράστιες εκτάσεις γης. Κανείς ποτέ δεν το έψαξε. Αλλάζαν οι πολεοδομικές ζώνες με τη μεγαλύτερη ευκολία, αφού πρώτα ένας ανυποψίαστος αγρότης τους την έδινε όσα-όσα.
Σιγά σιγά φθάσαμε και στο σκάνδαλο του χρηματιστηρίου. Θυμάστε όλους αυτούς τους υπουργούς και βουλευτές που πλούτιζαν μέσα από τις μετοχές «προνομιακής μεταχείρισης»! Ακόμη και αρχηγός κόμματος τότε, αργότερα πρόεδρος της Δημοκρατίας, έπαιρνε μετοχές με άλλο όνομα. Μέσα από τον Συνεργατισμό πετάγονταν επενδυτικές εταιρίες και η λεγόμενη «επενδυτική του λαού» μάζεψε τις τελευταίες οικονομίες των φτωχών ανθρώπων. Ήταν η μεγαλύτερα μεταφορά χρημάτων από τα κατώτερα στα ανώτερα στρώματα της κοινωνίας μας στην ιστορία του τόπου μας. Ήταν μια καλά σχεδιασμένη απάτη οργανωμένη από ένα σημαντικό κομμάτι του πολιτικού μας συστήματος.
Έτσι, χρόνο με τον χρόνο, φθάσαμε και σε αυτά που ακολούθησαν από τον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας. Το σέρβικο χρήμα έρεε άφθονο, με δικηγορικά γραφεία πολιτικών προσώπων να είναι πρωταγωνιστές. Έφθαναν τα χρήματα σε μαύρες σακούλες, γινόταν η καταμέτρηση στην Λεωφόρο Κέννεντυ και από εκεί στην Κεντρική Τράπεζα. Και όμως κόμματα και αποκόμματα αργότερα στήριζαν τους πρωταγωνιστές αυτής της απάτης για τους ανώτερους θώκους της χώρας. Υποψηφιότητες βυθισμένες στο ξέπλυμα βρώμικου χρήματος.
Μας κουβάλησαν εδώ τον Βγενόπουλο και οι τραπεζίτες χόρευαν στο βιολί του. Πολιτικοί του έστρωναν κόκκινα χαλιά να μπει στο προεδρικό και βέβαια ο κύριος μας πλήρωσε με το χειρότερο δυνατό νόμισμα, συνέβαλε αποφασιστικά στην καταστροφή του τραπεζικού μας συστήματος. Όταν οι ενορχηστρωτές αποκαλύφθηκαν, μας είπαν, εν ολίγοις, ότι έκαναν πολλά για την πατρίδα και άρα δικαιούνται να κλέβουν! Έτσι στρώθηκε το κούρεμα, που φτώχυνε ανθρώπους, έκλεισε σπίτια, διάλυσε οικογένειες. Ας μην ξεχνάμε ότι κάποιοι άλλοι κοντά στην εξουσία, εντελώς συμπωματικά απομάκρυναν τα χρήματα τους από την Κύπρο, λίγες μέρες πριν.
Ακολούθησαν πολλές άλλες περιπέτειες και σκάνδαλα. New Focus, Δρομολαξιά, αποχετευτικά κλπ. Ακολούθησε και το μεγάλο σκάνδαλο των μη εξυπηρετούμενων δανείων (ΜΕΔ) των πολιτικά εκτεθειμένων προσώπων (ΠΕΠ). Θυμόμαστε όλοι ότι τα ονόματα τα έχει ο κ. Συλλούρης στο γραφείο του και, ενεργώντας ως νονός, δεν τα έδινε στη δημοσιότητα, ζητώντας χάρες και ανταλλάγματα. Εν γνώσει, βεβαίως, των βουλευτών και χωρίς καμία ουσιαστική αντίδραση.
Βουλευτές ψήφιζαν νόμους για να ευνοηθούν οι ίδιοι. Σε πολλές χώρες θα είχαν ήδη συλληφθεί. Και καλούνται οι φορολογούμενοι να πληρώσουν τα πολλά εκατομμύρια των συνδεδεμένων κομματικών εταιριών, τους λανθασμένους ή ευνοϊκούς για λίγους χειρισμούς, όπως επίσης και τα ΜΕΔ των ΠΕΠ που το κομματικό σύστημα αρνείται επιμελώς να δημοσιοποιήσει. Με την ανικανότητα όλων αυτών να νομοθετήσουν και να διοικήσουν, πολλοί συνάνθρωποι μας έχασαν τις δουλειές τους και βρέθηκα στους δρόμους.
Δεν προλάβαμε να τελειώσουμε ή μάλλον να αρχίσουμε και μας ήρθαν οι ιστορίες με τα διαβατήρια, κάπου το 2008. 300 διαβατήρια μέχρι το 2013 και άλλα 3.000 από το 2013 και μετά! Κόκκινα και γαλάζια διαβατήρια που θεωρούσαν απολύτως αποδεχτό να βαφτίσουν ως συμπατριώτη μας τον κάθε διεθνή απατεώνα, εφόσον θα εισέρρεε εύκολο και άφθονο χρήμα στη χώρα. Ένα κομματικό-πολιτικό σύστημα που κάθε μέρα μας φωνάζει και πόσο διεφθαρμένο είναι.
Έτσι φθάσαμε στον Al Jazeera.
Τα πολλά λόγια είναι περιττά. Σε λιγότερο από μια ώρα, το ρεπορτάζ του Al Jazeera, τα λέει όλα. Μάς δείχνει κατάμουτρα ότι πιάσαμε πάτο. Μάς δείχνει το θράσος, την ανευθυνότητα και τη διαπλοκή σε όλο της το μεγαλείο. Όλα αυτά, πάνω κάτω, τα ξέραμε. Έχουν την ίδια πορεία με τα εξήντα χρόνια της Κυπριακής Δημοκρατίας, που την νέμονται από τότε εκατόν οικογένειες και κάποιες καινούριες σήμερα. Που δεν αφήνουν νευραλγική θέση σχεδόν για κανέναν άλλον εκτός του στενού τους κύκλου ή της εκλογικής τους πελατείας. Τα γνωρίζαμε. Αυτή τη φορά, όμως, έχουμε εικόνα και ήχο. Έχουμε εικόνες που σκηνογραφικά δεν διαφέρουν από την ταινία του Αλ Καπόνε. Κάθε σκηνή, κάθε διάλογος, είναι γροθιά στη Δημοκρατία. Η χώρα μας διασύρεται διεθνώς και ανεπανόρθωτα. Θεωρείται ευρύτατα, πλέον, πλυντήριο μαύρου χρήματος. Η διαφθορά ρίχνει τη σκιά της στο δημόσιο βίο και καταστρέφει τα πάντα.
Τι θα πούμε στα παιδιά μας; Νιώθω ανακουφισμένος που δεν ταξιδεύω αυτές τις μέρες γιατί ντρέπομαι να συναντήσω τους συναδέλφους μου στο εξωτερικό. Τι θα μου πουν; Τι θα τους πώ; Ποτέ δεν ντράπηκα τόσο πολύ για τη χώρα μου.
Όμως όλα αυτά δεν θα μείνουν εδώ. Όχι κύριοι! Δεν θα την βγάλετε απλά και μόνο με δύο παραιτήσεις. Δεν ξεπλένετε έτσι τον διασυρμό της χώρας μας. Θέλουμε να μάθουμε τη διαδρομή του μαύρου χρήματος από τα διαβατήρια στα κομματικά ταμεία και τις κομματικές εταιρείες που χρηματοδοτούν τους κομματικούς στρατούς! Που χρηματοδοτούν τις χιλιάδες εμμίσθων, όλων αυτών που ποδηγετούν τον τόπο εδώ και χρόνια. Η μπόχα δεν αντέχεται. Δεν θα σας κάνουμε τη χάρη, θα σας κυνηγήσουμε μέχρι τέλους.
Το εύκολο χρήμα και το ξεπούλημα της γης μας, με παράνομες διαδικασίες, για να πλουτίσουν λίγοι εις βάρος των πολλών, είναι καταδικαστέο.
Τούτος είναι ο τόπος μας. Αυτή είναι η δημοκρατία μας. Αυτή είναι η Πατρίδα μας. Έχουμε την υποχρέωση να την υπερασπιστούμε, αν μη τι άλλο, για να μπορούμε να κοιτάμε τα παιδιά μας στα μάτια. Οι εικόνες του Al Jazeera δεν αντιπροσωπεύουν την πατρίδα μου, αλλά μόνο τον δικό σας κόσμος της απάτης και της διαφθοράς.
Όχι κύριε δικηγόρε των διεφθαρμένων, όχι κύριε Πρόεδρε της Βουλής των Αντιπροσώπων, όχι κύριε βουλευτή, αυτή δεν είναι η Κύπρος! Υπάρχουν ανάμεσα μας άνθρωποι που αγαπούν τον τόπο τους. Άνθρωποι, φτωχοί, πλούσιοι, μορφωμένοι ή αμόρφωτοι που έχουν φιλότιμο και αξίες. Που δεν κλέβουν, που θέλουν το μέτωπο τους καθαρό, που σκέφτονται και δρουν για το συνολικό καλό και το καλό του τόπου τους. Άνθρωποι που παλεύουν, που προσπαθούν, που δημιουργούν, που καινοτομούν και αλλάζουν σιγά σιγά την χώρα μας. Αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν καμία σχέση με την δική σας Κύπρο. Και όμως, αυτούς τους ανθρώπους εσείς σήμερα τους θάψατε μαζί με την Κύπρο. Τους βάλατε στην ίδια μοίρα με τους απατεώνες και τους διασύρατε διεθνώς, μαζί με την πατρίδα μας.
Μερικές φορές, αισθάνομαι ότι στο συλλογικό μας αφήγημα απουσιάζει η βούληση για να ξεκινήσει η μεταμόρφωση της χώρας μας. Πρέπει να ξαναπάρουμε την πατρίδα μας στα χέρια μας, μακριά από τα βρώμικα χέρια του κομματικού κατεστημένου. Η δυσκολία είναι τεράστια, ωστόσο, η Κύπρος θα γίνει και πάλι καλύτερη, αν ο καθένας από εμάς το πιστέψει.
Η Κύπρος θα γίνει και πάλι καλύτερη, αν ο καθένας από εμάς το πιστέψει.
Η Κύπρος θα αλλάξει, αν εμείς αλλάξουμε, αν εμείς παλέψουμε. Θέλουμε την «Άλλη Κύπρο», την Κύπρο της επινόησης, της εφευρετικότητας, της πράσινης ανάπτυξης και της επιχειρηματικότητας. Που θα προσελκύει πραγματικούς επενδυτές. Γιατί ξέρουμε καλά ότι σε αυτόν τον σκληρό, δύσκολο και ανταγωνιστικό κόσμο που ζούμε, το μέλλον ανήκει στους καινοτόμους, τους τολμηρούς, τους οραματιστές, σε όλους αυτούς που ζητούν την διάρκεια και όχι το εύκολο και το περίεργης προέλευσης χρήμα.
Μπορούμε να ξεπεράσουμε περιορισμούς και εμπόδια, μπορούμε να τα καταφέρουμε, αν το πιστέψουμε. Ας κάνουμε την πατρίδα μας και πάλι λαμπερή! Ας γίνουμε και πάλι περήφανοι γι’ αυτό τον μικρό τόπο, που πέρασε τόσους κατακτητές αλλά άντεξε, ας μην αφήσουμε μια μερίδα ανθρώπων να τον καταστρέψουν.
Ας φέρουμε στο μυαλό μας για άλλη μία φορά τον σπουδαίο Αδαμάντιο Διαμαντή και ας εμπνευστούμε από τον λόγο του:
«Ο Κόσμος της Κύπρου. Ό,τι έκαμε ο άλλος με 100, ο κόσμος αυτός το έκαμε με 5 με 10, το έκαμε όμως πλέρια – ολοκληρωμένα. Δεν απάτησε τον εαυτό του ούτε τον νόμο του».
Ας κάνουμε τα παιδιά μας να λένε με περηφάνεια «Αυτή είναι η Κύπρος μας»!
Ας πολεμήσουμε όλοι μαζί γι’ αυτή τη σκοτεινή αλλά συνάμα φωτεινή πατρίδα!
*Ο Κωνσταντίνος Χριστοφίδης είναι Καθηγητής της Φυσικής, τέως Πρύτανης Πανεπιστημίου Κύπρου και Γενικός Συντονιστής του κοινωνικo-πολιτικού κινήματος «Νέο Κύμα – Η Άλλη Κύπρος».
