Η ισχύς ενός πρωθυπουργού ή προέδρου σε μια δημοκρατία δεν είναι τόσο η συνάρτηση του εκλογικού ποσοστού ή της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας του όσο της εμπιστοσύνης που απολαμβάνει από τους υπουργούς του, τους βουλευτές του και, τελικά, από τον απλό πολίτη. Ο προ τριετίας λαοπρόβλητος Μπόρις Τζόνσον είχε τους αριθμούς με το μέρος του, αλλά έχασε, με τις επιλογές του, το σημαντικότερο – την ηθική ισχύ.

 Δεν εκπλήσσει, συμβαίνουν αυτά στις δημοκρατίες. Αυτό όμως που εκπλήσσει ευχάριστα είναι η ταχύτητα με την οποία χάνει την ηθική ισχύ, σε μια ώριμη δημοκρατία, ένας  πρωθυπουργός που αποδεικνύεται ότι έχει κακή κρίση. Ένας πρωθυπουργός που, παραβαίνοντας ο ίδιος τους νόμους της κυβέρνησής του για τους περιορισμούς σε συγκεντρώσεις εν μέσω πανδημίας και διορίζοντας σε ανώτερο κοινοβουλευτικό αξίωμα έναν βουλευτή με ιστορικό σεξουαλικών επιθέσεων, αποδεικνύεται ότι δεν αξίζει την εμπιστοσύνη των υπουργών του και των βουλευτών του.

Η ωριμότητα της παλαιότερης δημοκρατίας στον κόσμο αποδείχθηκε για μια ακόμα φορά: οι σημαντικότεροι υπουργοί του Τζόνσον προτίμησαν να παραιτηθούν από το αξίωμά τους και να επικρίνουν τον πρωθυπουργό που τους διόρισε παρά να συγκαλύψουν τις ανομίες και την ακρισία του ηγέτη τους. Στο δίλημμα «αφοσίωση στη χώρα ή στον πρωθυπουργό;» απάντησαν: πάνω από όλα η χώρα.

Σημειώστε ότι τα σκάνδαλα στα οποία ενεπλάκη ο Τζόνσον προσπερνιούνται ως τριτεύοντα σε άλλες χώρες. Όχι όμως σε μια δημοκρατία που σέβεται τον εαυτό της. Συγκρίνετε αυτό που συμβαίνει στο Ηνωμένο Βασίλειο με αυτό που δεν συνέβη στην Κύπρο και θα μελαγχολήσετε για την ποιότητα της δημοκρατίας μας. 

Στην Κύπρο ο ίδιος ο πρόεδρος παραβίασε τον κώδικα δεοντολογίας της κυβέρνησής του. Ο ίδιος ο πρόεδρος ξεδιάντροπα αποδέχθηκε δώρα πλούσιων φίλων του. Το δικηγορικό γραφείο που φέρει την επωνυμία του ενεπλάκη σε έκδοση διαβατηρίων σε ισχυρούς αλλοδαπούς, δήθεν επενδυτές. Η κυβέρνηση Αναστασιάδη εξέδωσε πάνω από τα μισά διαβατήρια σε αλλοδαπούς παρανόμως. Μέλη της οικογένειας του προέδρου Αναστασιάδη μετέχουν σε συμβούλια οργανισμών δημοσίου συμφέροντος. Ο ίδιος ο πρόεδρος Αναστασιάδης όχι μόνο διόρισε αναπληρωτή γενικό εισαγγελέα έναν άνθρωπο που φυλακίστηκε για διαφθορά αλλά κατέθεσε ως μάρτυρας υπεράσπισης στο δικαστήριο! Στα ρεζιλίκια του προέδρου Αναστασιάδη τοκίζοντας κανείς δεν χάνει!

Και όμως κανένα από αυτά τα ρεζιλίκια δεν στάθηκε αρκετό για να παραιτηθεί έστω κι ένας υπουργός του, πόσο μάλλον οι προβεβλημένοι του. Κανείς δεν πήρε αποστάσεις από αυτόν. Κανείς δεν διατύπωσε ίχνος κριτικής. Στο ερώτημα «αφοσίωση στη χώρα ή σε έναν ανυπόληπτο πρόεδρο;» ξέρουμε τι απάντηση έδωσαν. Οι καρέκλες τους ήταν πιο σημαντικές από το εθνικό συμφέρον.