Ένα ακόμη σκανδαλώδες παράδειγμα νεποτισμού είδε το φως της δημοσιότητας πρόσφατα. Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης προσέλαβε ως δημόσιους υπαλλήλους και προσπάθησε να μονιμοποιήσει τέσσερα άτομα του κόμματος και της οικογένειάς του. Ακολούθως η Βουλή αντέδρασε, υπό την πίεση του Γενικού Ελεγκτή, και ακύρωσε τη μονιμοποίησή τους.
Ο Πρόεδρος, όχι για πρώτη φορά, συνέχισε να προκαλεί, αδυνατώντας να αντιληφθεί την ηθικοπολιτική απαξία των πράξεών του και προσέφυγε κατά της απόφασης της Βουλής. Επέμενε να υπερασπίζεται πρακτικές ευνοιοκρατίας, οι οποίες, σε άλλα ευνομούμενα κράτη, θα τον ανάγκαζαν να παραιτηθεί. Το Ανώτατο Δικαστήριο απέρριψε την προσφυγή του, την Τετάρτη 20 Ιουλίου 2022, ακυρώνοντας τη μονιμοποίησή τους αλλά και την ίδια την προσφυγή. Ευτυχώς, υπάρχουν δικαστές στη Λευκωσία!
Αυτή η διαδικασία κράτησε μήνες. Ασχολήθηκαν δεκάδες άνθρωποι – ο Πρόεδρος, ο Γενικός Ελεγκτής, υπουργοί, βουλευτές και δικηγόροι. Δαπανήθηκαν δεκάδες χιλιάδες ευρώ. Ο Πρόεδρος έχασε στο Ανώτατο. Τα έξοδα, βέβαια, δεν θα αποκοπούν από τον προσωπικό του λογαριασμό αλλά από τον Κύπριο φορολογούμενο.
Η εμμονή του Προέδρου Αναστασιάδη στην υπόθεση ήταν αξιοπρόσεκτη αλλά όχι πρωτοφανής. Μιλάμε για τον ίδιο πάντοτε Πρόεδρο που ευτέλισε το αξίωμά του πλειστάκις – είτε με τον χειρισμό χορήγησης διαβατηρίων σε Ρώσους ολιγάρχες από το δικηγορικό γραφείο που φέρει την επωνυμία του, είτε αποδεχόμενος, κατά παράβαση του Κώδικα Δεοντολογίας του Υπουργικού Συμβουλίου, δώρα πλούσιων αλλοδαπών φίλων του, είτε υπερασπιζόμενος δημοσίως έναν διεφθαρμένο αναπληρωτή Γενικό Εισαγγελέα. Η ηθικοπολιτική αμβλύνοια του Προέδρου Αναστασιάδη είναι πασίγνωστη αλλά σε ένα πολιτικό σύστημα αυλοκολάκων, ρουσφετολόγων και καιροσκόπων πολιτικών κανείς από το κόμμα του, ούτε από την κυβέρνησή του δεν του ζήτησε να παραιτηθεί.
Στην κολοβωμένη συνταγματική τάξη της Κυπριακής Δημοκρατίας, ο Πρόεδρος είναι ένα είδος εκλεγμένου μονάρχη. Αν η ηθική του συγκρότηση είναι αυτή του Προέδρου Αναστασιάδη, δεν είναι διόλου περίεργο να εκλάβει τους δημόσιους θεσμούς ως προσωπικό του φέουδο ή, για την ακρίβεια, ως προέκταση της Nicos Chr. Anastasiades & Partners. Όπως σε μια οικογενειακή επιχείρηση, το αφεντικό κάνει, λίγο-πολύ, ό,τι γουστάρει, έτσι και ο Πρόεδρος θεωρεί ότι μπορεί να διορίζει όποιον θέλει, όποτε θέλει, για όσο θέλει. Η Κύπρος, όμως, δεν είναι Λιβύη ούτε Συρία – υπάρχουν δικαστές στη Λευκωσία!
Το θλιβερό είναι ότι κανένας υπουργός του δεν διαχώρισε τη θέση του. Σιγή ιχθύος. Όταν στο Ηνωμένο Βασίλειο κορυφαίοι υπουργοί παραιτούνται και ωθούν τον πρωθυπουργό σε παραίτηση για θέματα που σε μας περνούν απαρατήρητα, στην Κύπρο θεωρείται φυσιολογικό ο Πρόεδρος να παρανομεί, να αποδεικνύεται και να ακυρώνεται η παρανομία του και, το χειρότερο, κανείς από τους υπουργούς του και το κόμμα του να μην αισθάνεται την ανάγκη να διαφοροποιηθεί. Μπορεί κανείς να καταλάβει πώς θα συνέχιζαν οι πολιτικοί ομογάλακτοί του τη διακυβέρνηση της χώρας, εάν τους δινόταν και πάλι η ευκαιρία.
Πρέπει να τους το πιστώσουμε: οι άνθρωποι του διεφθαρμένου συστήματος Αναστασιάδη είναι ευανάγνωστοι όπως ένα ανοιχτό βιβλίο. Δεν μας έχουν κρύψει ότι δεν τους ενδιαφέρουν οι νόμοι, δεν ντρέπονται να τους παραβιάζουν, και, το κυριότερο, γράφουν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους έναν ολόκληρο λαό.
Τους πληροφορούμε, αν δεν το γνωρίζουν: δεν είμαστε ηλίθιοι. Θα το καταλάβουν τον Φεβρουάριο του 2023.
